@mfatihc 'ye sahici bir sükut ile...
-Çok, çok eskidendi, çocuktuk. İlk sigaramı içtiğim o çocukla beraber. Her çocukluk gibi, hep öyle yanyana duracağız sanmıştık fotoğraflarda da. Tumturaklı cümlelerimiz vardı çünkü. Çünkü denizi ve geceyi çok severdik. Şimdi büyüdük ve bir bıçak gibi nasıl ray değişirmiş trenler, bildik. Her bilmenin kelama borcu olur. Borcum düşsün diye defterden, bu satırları yazmak iktiza etti. Oldum olası beceremediğim, veda kabilinden.vesselam.-
Hayatımızda, bir çok defa iskele üstü ağlanmış fotoğraflarımız vardı.
Eskidendi hepsi. Eskidi. Hiç yaşanmamış gibi.Hiç. Buradan bakınca, bu, kıyıya çok uzak...
Çözemediğim bir şey vardı florya sahilinin uzun yürüyüşlerinde, uzun çok uzun çok büyük rüyalar, güzel filmler vardı. İstiridye topladığımız kıyılar, kırgın akşamüzerleri..
Trabzanlarda biriken izmaritlerin de bir anlamı vardı. Bir anlamı vardı yağmur yağmasının, fesleğen kokusunun, geceyarısı trenlerinin, kareli gömlek giyen küçük erkek çocuklarının, pamuk şekeri yapan yaşlı amcanın, beyoğlunun sabaha karşı tedirginliğinin..Tünelde üst üste onlarca bardak içtiğimiz kahvelerin de..Bir anlamı vardı şiirle biten sigara paketlerinin. Böylesini kim tahmin edebilirdi ki.. Erzuruma giden bir trenin buz tutmuş koridor camlarında uyuklayan tütünsüz adamların sustuğu şeyleri..
Bir çok şey gibi bu da yarım kaldı.
Oysa ne büyük yüzçevirişleri göğüslemiştik birlikte. Sırtının sırtıma yaslandığı o güvenli anda kesici ve delici bir yalnızlıktan söz etmeden denize koşabilirdik. Birdenbire ayağımın altından toprağın çekileceğini,toprağı çekeceğini,yenileceğini, dişli makinelerin tatlı hülyasına dalabileceğini söylememiştin bana.
Ben hiç böyle kandırılmamıştım be çocuk.
Şimdi bir şiir yakmanın tam sırası. Arasına biraz tütün biraz Galata koyup.
Hoşçakal.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder