Vavien

Fecirden ziyade
bir ölememe halidir
hasıl olan kalbime,her seni arama endişesinde
meçhul bir zamansızlığın soluk aralarında
Tüm aidiyetini yitirmeye çalışan şarkılar ve parklar
çocukken gördüğüm rüyaların hatrımda yer ettiği kadar
hüzünlü ve unutkan.

Yosun tutmaya çalışıyorum / kaçarak akşamüzerlerinden
ve konuşuyorum mütemadiyen
çünkü biliyorum / susarsa söz
susarsa ses /
biliyorum /
gönlümün orta yerinden düşecek karanlık
düşecek ellerim bir bir
Lacivert bir fecre koşma arzusuyla
beklerken zamanı
Zamansızlığın koynunda uyanacak
düş kırıklıklarım

haziran2010istanbul

Geriye Dönen Adam

Geriye dönüşün umudu
Kırıldı en nazenin yerinden
bir kavuşmaya rehin bırakılmış
tüm kahkahalar adına
bir yağmur şarkısı fısıldarken
karanlıklı gece çıkmazlarında.
Bir kere düştü mü nehre kan
bir kere sustu mu kuşlar
gayri olmaz eskiden olduğu gibi
eskisinden daha iyi
olmaz,neylersin
iflah olmaz hiç bir müptela

21haziran2010istanbul

Kül

Kül rengi yalnızlık tükenmek bilmez
gerçektir çünkü zorluğu kadar
sonsuzluğa kanat çırpma korkusu gibi
kandan ve irinden
bana baktığın güzdeki
hatıran gibi.
ilkin sevmiştim beyazı
ıslıklarında şarkılar gizler diye rüzgarı
topyekun boşalınca yağmur
görmek güçtü çıkmazı
ve ölü martıların kanadındaki
merhametin olanağını
evet severim
şairliği yalnızlık kadar
öğrendim çünkü sevilmeden sevmeyi
karanlıktan geçerken korkmayı,
çünkü nisandı ve yalnızdı
çünkü karanlıktı.
merkez kaç kuvvetinin etkisiymiş meğer etkiyen
kırgın ve ağlamaklı gökyüzünden
incecikten bir kar tanesi süzülürken
aydınlığı hiç bilmemiş gölgelerde ağlayanlar adına
küller döküldü tablodan heryerlere
ve yalnızlık küle bulandı..
mfa-erzurum-07

Aşk Gibi Bir Şey

Aşk gibi bir şey

istiyor insan

Yalnızlığın koynundayken çok zaman

Şefkate

      belkide

Sevgiye

      yada başka bir şeye

Çölsel bir susamayla

              yalvarırıken

Aşk gibi bir şey

istiyor insan

çok zaman

Dipsiz bir coğrafyada

savrulurken

Karanlık bulaşmış rüzgar sırtlarında

Uykusuz sarhoşlarla

Tüm İstanbul

Ağlarken

Aşk gibi bir şey

İstiyor insan

çok zaman

      Bir şey gibi aşk.

                            MFA 14kasım2006

Gitmek İçin

ölü bulunmuş

tüm vasiyetsizler adına

intihar ve ya kriz

teşhisi konamamış

ve otopsi izni için

kimsesi bulunamamışlar namına

gözlerimin tüm sivri köşeleriyle

korkarken,ürpertilerle dolarak,

sokaklar dolusu yalnızlıktan

ve sosyal toplumcu gerçeklerden

yakıyorum vasiyetlerimi avuç avuç

ellerime bulaşan insanları temizleyebilmek arzusuyla

daha fazla kirlenerek ve susarak

fecri bulamayan sabahlara uyanıyorum

uykulu ve yorgun

oysa bilmiyor kimseler ve duvarlar

sustuklarımı ve kirlenmişliklerimi

çünkü yanıyorum ve susuyorum

susuyorum ve yanıyorum

Gitme'yi şevklendiren yağmuru yıkıyorum

saçlarımla

ve doldurarak ellerimi ceplerimle

Sana Gidememeye susuyorum.

 

MFA-altı-kasım-ikibinyedi-istanbul

Firari

Aklına sokmuşlar kaçağın

köpek havlamaları yağmur sesi

karanlık uğultular Beyoğlu ölümü

                                            ölümü

Köşe başı kararsızlığında

topyekun boşalan yalnızlık

avuçlarıma karanlıklı gökten

                              

                MFA-kış07-erzurum

Sizi Terk Ediyorum

Sizi terk ediyorum yalanlarımın beyazlığından arınarak
Gökyüzümün griliğini göğsüme bulaştırarak
Galiba ölüyorum
 
Artık karanlığım gökyüzünden uzakta
Fısıltıların kanatan soğukluğuyla ölürken periler
Kesik kesik öksürürken beyaz gözlerimde şehir
Sizi terk ediyorum çamurlu bir tuzakta
 
Haylice tutuklusunuz
Damağınıza pembe bir ölüm bulaşmış
Fark edemiyor güneş güneş kamaşan gözleriniz
Anlaşılan avuçlarınız hiç kan kusmamış
 
Kimseler bilmiyor kimi olduğunuzu dahi kimlerin
 
Kırıldığı bu vakitte kum saatlerinin
bir talan ardı sessizliğiyle
Terk ediyorum sizi...
 
MFA/19aralık2006-salı/erzurum

Ötekileştirmeyi Halt Bilenlere

Kimse olmuyor ben ağlarken

hep sonradan intikal ediyorlar olay mahaline

ve çoktan olmuş oluyor olmaması gereken

Metruk sesimle susmayı bilerken

sokakların ıssız kalabalığında

ve her çıkmaz sokakta

yeniden ve yeniden bulunamazken

yalnız ben dahi bilemezken

hüviyetimin hükümlülük halini

Kimse bilmiyor ben ağlarken

 

Kime söylesem beni kaçıyor

Kime sussam beni gülüyor

Ben ne vakit kaçsam cezam elimle kesiliyor

 

Cüz'i miktarda şefkatten bahsedenler

sürüyorlar ölü gezegenlere

güneşi arayan ellerime yüreğimi tutuşturarak

                              

                     MFA-21kasım07-istanbul

Kar Umudu

Saat durdu ve yağmur başladı
Her bir şeyini yitirmiş gibi
Yitirmiş ve hatırlamış gibi
Tüm arta kalanları
Bir solukta unutmak istercesine
ve yağmur başladı.
Tren durdu ıssızlığın orta yerinde
Makinist öldü
Biletçi öldü
Raylar paslandı birdenbire
Ya da efsun muydu
Camın kırık yanından düşen
ve yağmur başladı.
Kimse bilmiyordu oysa
Trenin durduğunu
        oysa saatin durduğunu da
ve bilmiyorlardı burda olduğumu
Bu taş köprüden düşerken
                              

      ellerim
ve yağmur başladı.
Bir tren uğultusu olmalıydı oysa
Kar'ın orta yerinden yardığı
Açılan dikişlerin birer birer kanattığı,
ve cam kırıklarının içine doluştuğu
Yaranın göğsüne dolan bir ses
olmalıydı oysa
              Ama yağmur başladı.
ve tren ve saat durdu
ve öldü makinist
ve öldü biletçi
sustu raylar. Paslı raylar.
                     
                   MFA-12-03-10