İnsan ne iyi bazen ve bazen iyilik ancak kanserle birlikte gelen bir hal. 

Yahu nasıl şey şu yaşamak dedikleri? Hem içinde gibi zamanın büsbütün hem de büsbütün dışında ve nabzımız atıyor elimizle yokladığımız zaman. Dünya dönüyormuş. Kim inanırdı bir ritmin gök-kubbede durmaksızın hakimiyet kurduğuna. Bize söylemeseler kim inanır bize. Ah bu dünya dedikleri bir avuç ay çekirdeği. Tuzla kavrulmuş gecelerde zaman sayacı. Biraz tütün de cabası. Ah bu dünya dedikleri. Bir de kalbim varmış kalbimiz varmış içine toprak dolan ağzımızla birlikte. Bazen akşam olması işte böyle buralarda. Biraz su biraz kış hastalıkları ve kaşkol. Ne acıklı şimdi Ömer Seyfettinin Kaşağı'sındaki o kuşpalazına yakalanan çocuğu düşlemek, tam da dilimin ucuna gelmişken Beşiktaş - Üsküdar vapurları. Buralar böyle işte..

Sen nasılsın, hayat nasıl, toprak nasıl, ay çekirdekleri nasıl..

vesselam.