1
yalnızlık
bahar akşamlı kahkahaların
orta yerinde yalnızlık
içli bir ağlayış
çıldıramamak kadar
yalnızlık
2
tükeniyorum
anbean saçlarımın dökükleriyle
anbean kırılarak karanlıklara
önce ellerime
sonra yüzüme
nihayet sesime
fena halde bulaşıyor karanlık
boğuluyorum
hele bir el tutmayagörsün
hele bir bahar gelmeye
içim fena halde
karanlık
3
bulsun diyorum biri
ben kaybettim,neydim
bulamıyorum
bulsun biri
gayri ağır gelir oldu
göğsümde bu karanlık
biri
bir yerimden tutup
ve bu karanlığı
artık çok ağır geliyor
susup susup
susmuyormuş gibi yapmak
4
kalkmış gitmiş son gemi de
sesimin dökük limanlarından
yalnız imrenerek
ve üzülerek çokça ellerime
yan masada gülen sevgililere
içimde bir yer fena halde
incinmiş bir şeylerden
bir türlü bulamıyorum
O'nu.Bir türlü.İncinmişliğimi.
sahi neresindeydi sesimin
o umutbahar kahkahalar
o şen şakrak limanlar
5
iç ağrılarımla sayıkladığım
bir şey duyuyorum
güneşbahar sabahların
orta yerinde
kanrevan dökülen şey
neyse o
adamı adamlığından eden
neyse işte o keder
içim acıyor
fena halde sustuğum doğru
ve doğru
aslımın aslında
asılsız bir maskeyle sustuğu
ve doğru
ne varsa yalnızlığa dair
doğru.
6
bitmesin diye direndiğim çay
soğudu
direnmiştim oysa olanca
gücümle yalnızlığa
olanca güçsüzlüğümle
sonra akşam işte
sonra bahar falan
tepeleme kül tablası
boğukluğunca
yalnızlık.
ne vakit açmaya çalışsam
sesimi
tepeleme gam dolusu
yalnızlık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder