-Kalbi erken yaşlanmış bu mutsuz adamı neden daha da üzüyorsunuz ki?

-İnsan, kendine güvenenlerin sayısının birdenbire epsilon seviyesinde olduğunu görür bazen.

-Oysa ben sanmıştım ki, yeterince hızlı koşarsam havalanabilirim..

ve bir gün, artık yazar olamayacağını, insanların bir daha sana güvenemeyeceğini ve uçabilmek için yeterli hızda koşamayacağını anlarsın. Bu tuhaf bir şey.

gözlerini kapatıp bir şeylerden bir şeyler umarak bir şeyler fısıldarsın
'gözlerimi kapadığımda öyle yalnızım ki'
bir ses böler sonra olgunlaşmamış bir nar'ı, 'kapatma o zaman'
ama nasıl dersin bunu böyle fevri

-bir akvaryum alsak kim bakacak ki ona sahi

sığ bir suda ölmek içler acısı mı sahi? bir adamı öldürdükten sonra, sonrası kolay gelirmiş. Kanlar içinde Cadillac'ın arkasında haykıran adam söylemişti. Ölmek nasıl şey ki?

Ben bir kere öldüm.
Siktir lan.

Nöronlarımın ağlayanları,gülenleri ve ipi kuşağına denk olanları vardır. Onları, zihnimin içinde onların yardımıyla canlandırmaya çalışırım çoğu zaman. Mekikle bağlantasını bir elim kaza sonucu kaybetmiş ve uzay boşluğunda savrulan umutsuz astronotlar gibi görünüyorlar her seferinde. Ama bunlar biraz daha turkuvazımsı.

-Yoldan geçen bir adamla değiştirmiştim yüzümü bir keresinde. Adamı bulmak nasip olmadı bir daha.

- Namlunun ucu sıcacık. Buruk bir barut kokusu doluşuyor mideme.