tedavülden kalkınca yağmur ya da sonrası

Haberin yok, babam araba aldı

Şen çocuklar gibi sevindik, içimizden

Az yaksın diye tüp taktırdık

Devir tasarruf devri

Haberin yok, Florya sahiline minibüsle gidiyorum artık

İstiridyesi az bu sene kumsalın

Belki rüzgarları beklemeli

Zamanlar geçiyor

Yaşlandık galibalı cümlelerimiz çoğaldı

Tedavülden kaldırıldı mı kırmızı rus bisikletleri

Bir bulabilsem dönüvereceğim çocukluğuma

Bütün yaralarımı temize çekeceğim

Bir tren beklemeyeli yüz yıl geçti

Artık düzenli olarak mide hapları yutuyorum

Akşamlar birden geliyor

Beşiktaş-Üsküdar motorları ikircikleniyor

Eve gitmemek adına bahaneler buluyorum şiir kitaplarından

Maaşımla ay sonu bir türlü uyuşmuyor

Haberin yok, hiçbir şey bildiğin gibi değil artık

Aylık Akbil’e zam yapacaklarmış yine

Yağmur vakitlerde Ada’ya gidebilmenin ümidini taşıdığım göğsüm

Şimdi solgun ve hastalıklı ve maişet derdine düşmüş bir çocuğunkinden farksız

Rumeli Feneri’nin yolunu unutalı otuz yedi cumartesi geçti

Başımı kendi ellerimle denize çekip

Çekip fesleğenakşamüzerlerinin rayihasını göklerden

Elbet değildi düş, böyle

Ölümler eşit kıldığı saatlerde bizi

Kuzey ormanlarının soğuk, umutlarımızı tazeleyen nefesi

Diri tutuyordu sükutumuzu

Sonra bir şeyler oldu

Muhtevasında adım geçmeyen

Nehrin gürültüsü dindi

Çember tamamlandı

Sonrası,

Malumun.

ikibinonikiekim-florya