Sizi terk ediyorum yalanlarımın beyazlığından arınarak
Gökyüzümün griliğini göğsüme bulaştırarak
Galiba ölüyorum
Artık karanlığım gökyüzünden uzakta
Fısıltıların kanatan soğukluğuyla ölürken periler
Kesik kesik öksürürken beyaz gözlerimde şehir
Sizi terk ediyorum çamurlu bir tuzakta
Haylice tutuklusunuz
Damağınıza pembe bir ölüm bulaşmış
Fark edemiyor güneş güneş kamaşan gözleriniz
Anlaşılan avuçlarınız hiç kan kusmamış
Kimseler bilmiyor kimi olduğunuzu dahi kimlerin
Kırıldığı bu vakitte kum saatlerinin
bir talan ardı sessizliğiyle
Terk ediyorum sizi...
MFA/19aralık2006-salı/erzurum
Elvedalar birikmiş kirpiklerimden, hasret ayazları doluşurken kalbime, gönlünün en nazenin yanıyla karanlıkları silen delikanlı kardeşim;hayat denen "şey"de savrulurken bir yerlere, zamandan ve mekandan arınmış sevgilerimizle varlığımızı ayırırız yoklukta var olarak.Sonsuzluğa anca yokta var olanlarla dokunulur... Kıymetli kardeşim, ruhuna sıkı sarıl ve savrulmalar ardından zayıf düşme.Sonsuzluğa dokunma yolunda sonsuz sevgi ve gönül gönüle olma dileğiyle.Unutmamaya ve unutulmamaya dair.
YanıtlaSilMFA/2007/İZMİR