Kar Umudu

Saat durdu ve yağmur başladı
Her bir şeyini yitirmiş gibi
Yitirmiş ve hatırlamış gibi
Tüm arta kalanları
Bir solukta unutmak istercesine
ve yağmur başladı.
Tren durdu ıssızlığın orta yerinde
Makinist öldü
Biletçi öldü
Raylar paslandı birdenbire
Ya da efsun muydu
Camın kırık yanından düşen
ve yağmur başladı.
Kimse bilmiyordu oysa
Trenin durduğunu
        oysa saatin durduğunu da
ve bilmiyorlardı burda olduğumu
Bu taş köprüden düşerken
                              

      ellerim
ve yağmur başladı.
Bir tren uğultusu olmalıydı oysa
Kar'ın orta yerinden yardığı
Açılan dikişlerin birer birer kanattığı,
ve cam kırıklarının içine doluştuğu
Yaranın göğsüne dolan bir ses
olmalıydı oysa
              Ama yağmur başladı.
ve tren ve saat durdu
ve öldü makinist
ve öldü biletçi
sustu raylar. Paslı raylar.
                     
                   MFA-12-03-10