uğultu

sesimi unutuyorum birdenbire
kimse hatırlatmıyor sesimi
gözümü mıhlamış gibi kabzanın boş ıslığına
hatırlayamıyorum

bir gözün elleri olsaydı ve parmak uçlarıyla
anlatsaydı ölü bir ağacın duyduklarını
oysa korkup ölümden
"ağacın gövdesine sarılıyorum"

susmuş tüm kuşların ağıtsız göklerini anlat
anlat ki boğazıma takılmış kalmış
şu çocuğa biraz şeker vereyim
pamuk şekeri olursa en iyisi
sayıklıyorum

bir kedinin sesine karıştırıyorum sesimi
tutmuyor dokumuz
mızrak içlerinin paslı ciğerleriyle seviyorum yüzümü
kumarbaz balıkçıların suskunlukları doluşuyor
ellerim bir şeyi arıyor
gözlerime mil çekiyor ölü ağaçlar

ikibinonbirbeyoğlu